De schrik slaat me weer in de benen als er alleen maar aan denk. Het was weer eens een hachelijk avontuur. Deze keer was ik degene die de leeuwen had getrotseerd en ik was in staat om alleen maar met mijn blik de leeuw de aftocht te doen blazen. Ik heb me gedragen als een echte overwinnaar en heb hem schamper nog wat nageroepen. Maar meestal is mij een minder grote heldenrol toebedeeld en overleef ik het avontuur alleen maar door de hulp van strijders, die dapperder zijn dan ikzelf.
Het weer wakker worden is nog het meest verwarrend. Badend in het zweet en geheel confuus heb ik dan weer enige tijd nodig om tot mezelf te komen. Om eerlijk te zijn krijg ik deze nachtmerries als ik overdag word geconfronteerd met een katachtige van wat groter formaat. Zelfs de uit de kluiten gewassen rode kater van de buren roept bij mij al een angstdroom op waar ik de hele nacht zoet mee ben.
Vanwaar deze ontboezeming beste lezer? Begrijpelijk zit niemand te wachten op een uitgebreide beschrijving van mijn zielenroerselen die ’s nachts te voorschijn komen. Toch zult U wellicht wat begrip gaan tonen na het lezen van de volgende uitleg.
Een paar weken geleden kreeg ik via de mail een berichtje dat Geert van de Wiel bij Fotoclub Rooi een lezing en een presentatie in lichtbeelden zou geven over zijn verblijf in Zuid-Afrika. Ook was er een aankondiging in een van onze plaatselijke bladen. Nou had ik al eens van Geert gehoord. Jos van den Oetelaar samen met zijn Lena (jawel, een van onze eigen Jossen) hadden mij al een avondlang bijgepraat over de avonturen van Geert. Geert, alias Nick, was tijdens zijn studie in Wageningen naar Zuid-Afrika geweest en had daar en-passant ook nog een opleiding gevolgd aan de prestigieuze Bush Academy Deze had in zijn studententijd een levendige correspondentie met zijn achterban. De familie van den Oetelaar zat ook in de lezerskring omdat Geert in het verleden in de Wielsekamp “op de takskes had gezeten“. Hoe het ook zij; mijn interesse was meer dan gewekt.
Het was gezellig druk bij Fotoclub Rooi, of beter gezegd het zat mudvol. Geert blijkt een makkelijke prater die zijn publiek weet te boeien. Na de afronding van zijn studie als bioloog in Wageningen is hij samen met zijn vrouw Freya naar Zuid-Afrika getogen en heeft daar een safaribedrijf opgezet. Ze zijn gespecialiseerd op het gebied van fotosafari’s in de bush. Bijzonder ook is dat hij een Rooienaar is (jawel!) en dat Hans van de Ven, een van de leden van Fotoclub Rooi met zijn hele familie al een safari heeft meegemaakt bij Geert.
Het was smullen, da’s zeker! Prachtige beelden en de verhalen eromheen maken dat het publiek ademloos heeft zitten luisteren. Het was muisstil. Wat mij het allermeeste opviel waren de prachtige kleuren en de goeie standpunten. Hij fotografeert veel in detail. Dat spreekt mij heel erg aan. Hij maakt o.a. prachtige foto’s van olifanten, buffels, wilde honden, slangen, spinnen, torren en vooral ook leeuwen.
Natuurlijk kwam ik in gesprek met hem en hij bleek graag bereid om eens naar Schijndel te komen. Toi was ook ter plekke en meteen werd het plan gesmeed om dat te verwezenlijken.
Daarom werd Geert 26 april in ons honk in Schijndel verwelkomd door Toi. Voor de afwisseling hadden nu onze eega’s en andere persoonlijke genodigden gratis toegang. Het was druk, maar vooral ook gezellig.
Voor de afwisseling had hij wat andere foto’s in zijn presentatie gezet. Daarnaast had hij de mogelijkheid om nog eens te benadrukken dat hij een safaribedrijf heeft. Ook dat hij een boek heeft geschreven van zijn avonturen aldaar en dat was uiteraard te koop.
Hij vertelt honderduit over de manier hoe hij fotografeert. Opvallend is dat hij soms met een keukentrap, flitsers en een softbox in de bush blijkt te verblijven. Ook maakt hij in beperkte mate gebruik van HDR. Een hele ontboezeming, maar de resultaten zijn er niet minder om. Te vlug komt “en met deze foto wil ik afsluiten “.
We hebben daarna nog een tijdlang na zitten kletsen en plannen zitten maken. Omdat de partners nu ook eens een keertje aanwezig waren kon het enthousiasme meteen op hun overslaan. Je hebt er anders een hele kluif aan om de euforie thuis over te brengen. Er zijn al voorzichtig ideeën gevormd. Natuurlijk heb ik zijn boek gekocht. (die bushranger sal regkom) Bij het signeren kwam het bijschrift: “wellicht tot ziens in Zuid-Afrika!) Kijk daar zit ik nu mee; daar zitten nogal wat leeuwen. Dat zal mij weer de nodige nachtmerries gaan opleveren. Ik kijk er nu al naar uit!
Groeten uit Rooi,
Cor van Oorschot
